Gazipaşa; mevsim şartlarından dolayı yılın her döneminde motosiklet kullanıma uygun bir şehir. Ama bu avantaj, bilince dönüşmediği sürece felakete davetiye çıkarır. Evet, ilçede toplu ulaşım eksikliği var. Evet, servis ücretleri cep yakıyor… Ama bu durum, çocukların kasksız, ehliyetsiz, eğitimsiz motosiklet kullanmasını mazur gösteremez.
Liselerin önü sabah ve akşam saatlerinde birer motosiklet sergisine dönüyor. “Çocuk motorla gidip gelsin, daha az masraflı” mantığıyla hareket eden nice aile var. Kimi kendi imkanlarıyla çocuğuna motor alıyor, kimi ikinci el bir teker bulup “Gitsin gelsin işte” diyor. Peki ya dönüşü? Her gidişin dönüşü olur mu?
Bu yazı, bir istatistik sunmuyor, rakam yok… Bu yazı, defnedilen çocukların arkasından toprağa düşen gözyaşlarını hatırlatsın. Bu yazı, mezar başında “Keşke” diyen anne babaların sessiz çığlığı olsun. Her gün, “Bizimki dikkatli kullanır” diyerek göz yumulan bir alışkanlık, çalan bir telefonda karşınızda polis memurunu bulduğunuz da trajediye dönüşmesin…
Gazipaşa’da genç motosiklet sürücülerine ve onların hayatını avuçlarında tutan ailelere sesleniyorum: Ehliyetsiz bir çocuğun trafiğe çıkmasına izin vermek, kendi evladınızı ateşe atmakla eşdeğerdir… Hele ki; kasksız bir yolculuk, mezarlığa verilen açık bir randevudur. “Servis pahalı” bahanesiyle evladınızı mezara koymanın ucuzluğunun bu dünyada karşılığı yoktur.
Size bunları söylerken, toplu ulaşımın eksik olduğu bu şehirde utanması gereken bir başka kesim var… Ama onların yüzü kalın, bizim yüreğimiz yırtık. Birileri utansın, biz de uyanalım!
Geçmişte genç yaşta kaybettiğimiz çocuklar hâlâ mezarlarında 17 yaşında. Yaşayamamış bir hayatın acısı, bir ömür eksiltir insanı.
Şimdi tekrar soruyorum: Bir motosiklet mi daha ucuz, yoksa bir cenaze mi?
Lütfen, çocuklarınıza acıyın.
Yoksa acıyla yaşarsınız.
Buradan yetkililere yani bu şehri yönetenlere de seslenmek lazım… Sizi bilmem ama biz artık “Kaza” haberlerini ezbere biliyoruz. İsim değişiyor, motor aynı. Cenazeler değişiyor, sebep aynı. Taziye mesajları değişiyor, ihmaller aynı.
Gazipaşa’da toplu ulaşım yok denecek kadar yetersiz. Her mahallede üçer beşer durak var, otobüs yok. Alternatif yok. Ama bu tabloyu “Kader” diye yutturmak artık utanmazlıktır.
Bu çocuklar sizin evladınız değil belki ama bu şehir sizin yönettiğiniz yer. Ve bir şehir, evlatlarına yaşama hakkı tanıyarak da yönetilir. Yarın bir çocuğun daha adı mezar taşına kazınırsa, “Başınız sağ olsun” demek kolay. Ama keşke dememek için bugün adım atmak zorundasınız.
Unutmayın; bir çocuğun hayatı, sizin o koltuklardan daha değerlidir.
Ama koltukta uyuyanlar için bazen bunu hatırlatmak gerekir.
Kalın sağlıcakla…
Ama gerçekten sağlıcakla…
