Şehre yalnız gelinir ve yapayalnız gidilir şehirden. Yapayalnız tüketilir ömür, yapayalnız ölünür şehirde. Çünkü yalnızlığa yurttur şehir, yalnızlığa açılır bütün sokakları; meydanlarında, salonlarında, mutantan bulvarlarında yalnızlığa övgüler düzülür şehrin. Ve kendi yalnızlığında boğulanların hiç görmediği, göremediği bir kocaman kalabalıktır, aslında kocaman bir yalnızlıktır şehir.
Birkaç bin nüfuslu küçük kasabaların en kalabalık hayatından, milyonluk şehirlerin en yalnız hayatına doğru bitmez bir koşu içindeyiz. Hâlden anlayan bir hayattan, hâlimizi kimsenin sormadığı bir hayata doğru yol alıyoruz. Hayatın kalabalığını terk edip şehrin kalabalığına karışıyoruz ve kayboluyoruz şehrin kalabalığında. Kendimizi aramakla tüketiyoruz ömrümüzü, yalnız kendimize ağlamakla kurutuyoruz gözyaşlarımızı.
Yalnız kendimize açılan pencerelerle ve yalnız kendimize açılan sokaklarla dolu şehir. Sokaklar boyu sıralanan vitrinlerde kendimizi izliyoruz ve sokakları dolduran kalabalıklarda kendimizi gizliyoruz. Ne görmeye mecalimiz kalmış ne görünmeye cesaretimiz. Bütün gücümüzü ve cesaretimiz bırakarak terk ettik küçük kasabaları. Şehre ve çırılçıplak ve ayazlara terk edilmiş bir ruh sızısıyla geldik. Çünkü şehir, yalnız kendisini fark edeceklere ve yalnız kendisini öveceklere açıyor kapısını. Yalnızlığa isyan edenlere ve kendisini fark edenlere kapalı şehrin sokakları.
Ve şehir, aşkı sürgün edip yüreklerinden akla kul olmaya amenna diyenlerin diyarı. Çünkü yalnızlığa isyandır ve insanın en kalabalık halidir aşk. Belki de bu yüzden bir ilişkiler cenneti ve aşk yoksuludur şehir. Ve bu yüzden günübirlik ilişkiler, gün aşırı sevgili değiştirenler doldurur şehrin çığırtkanlığını yapan magazin gazetelerini. Âdem ve Havva’nın cennetten birlikte çıktığı çoktan unutulmuştur şehirlerde. Şehrin bütün Havvaları yalnız bütün Âdemleri hiç kimsenin gelmediği bir ufka bakarak tüketirler ömürlerini. Yalnızlıktan yüreğimiz sızlar şehirde ve bu sızı Âdem ve Havva’nın kemiklerini sızlatır öte dünyada.
Yalnız gelinen, yalnız yaşanılan ve yalnız ölünen bir yer şehir. Öyleyse nedir bu şehre tutkunluğumuz ve nedir şehre koşmak için sabırsızlığımız? “Yalnızlık Allah’a mahsus” sözü aklımızdayken nedir aklımıza inat, yüreğimize inat yalnızlıktaki ısrarımız? Şehir yalnızlığın yurdu ve yalnızlık insana göre değil yani hiç insani değil, hem de hiç…
