Aklımdan firar ettim ve akledemediğim şeyi fark ettim. Aklın o çok korunaklı, çok güvenli ama soğuk kalesinden yüreğin düzlüklerine ve sıcaklıklarına iltica ettim.Bütün mülteciler kadar mülteciyim şimdi; ama senin yurdunda mülteci olmak aklın yurdunda yurttaş olmaktan yeğ bana.
Ayaz mülteci çadırlarına apansız ve acımasızca sızıp üşütür mültecileri; oysa ben sana iltica ettim. Sana, yani sıcaklığına…En önemlisi de çocuk yüzünde gezinen ve gözlerine otağ kuran bir gülümsemeye iltica ettim.Çadırlarım olmasa, sobalarım yanmasa ne çıkar ki.Senin sıcaklığın bütün ayazlarımı sürgün etmeye yeter.
Ve aslında fark ediyorum ki iltica etmedim ben, yurdumdan sürülmedim. Aklın soğukluğundan yüreğim sıcaklığına hicret ettim. Bütün hicretler ve hicretlere mekan olan göç yolları zorludur bilirim. Ve bilirim ki kimi hicretler menzili olmayan yollarda olmaktır; ama olsun. Aklın kuşattığı ve dağları göremediğim bir kalede olmaktansa senin yurduna hicret için yollarda olmayı yeğlerim.
Sen en güzel düşsün. Ve ben, akıl ülkesinden düş ülkesine firar ettim. Firar etmedim, hicret ettim; hatta ricat ettim. Çünkü sen ana yurdumsun, asıl yurdumsun ve sana hicret yurduma geri dönmektir. Ben senin yüzünde gezinen o çocuk gülümsemesinde kaybolurken asıl yurdumda yeniden ve ebediyen var oluyordum. Yüzümde yüzüme sinmiş yurdundan ayrı kalmışların hüznü aklın kalelerinde kaldı. Şimdi yurduna kavuşanların sevincini gezdiriyorum yüzümde.
Evet, aklımdan firar ettim ve akledemediğim şeyi fark ettim. Fark ettiğim şey yurdum bildiğim yerde sürgün oluşumdu. Üşümelerime, uykusuz kalışlarıma sebep buydu. Ve şimdi yurdumu keşfettim ve yurduma yani sana hicrettim. Peygamber devesinin diz çöktüğü eve inmişti, ben yayan yapıldak çıktım yola ve öyle geldim. Peygamber Medine’ye hicret etmişti bütün evlerde kalabilirdi, ben sadece senin yüreğine hicret ettim.
Uzun yoldan geldim yorgunum, sıcaklığına ve sana teşneyim. Aç kapılarını firarileri saklamak mültecileri kollamak sevaptır; sakla beni yüreğinin kuytularında.
